Mensiz qalacaqdir bu dunya bir gun (Nusret Kesemenli) Mensiz qalacaqdır bu dunya bir gun, Kiminse gozune yas gelecekdir. Mensiz qalacaqdir bu dunya bir gun, Bir das qemli-qemli dikelecekdir. Dodaqdan gulustek siliner adim, Omur-sonu gelen kecilen yoldur. Dunya gelisimden xeber tutmadi,...... Belke gedisim de xebersiz oldu. Kocub gedeceyem gunun birinde, Hicran goyerecek yerimde menim. Kimlerinse gizli cib defterinde Ölecek telefon nomrem de menim. Qara cerciveden baxacaq seklim, Donuq gozlerimde daldalanar qem. Sinemde duygutek yatar ellerim, Oyadib son şeri yaza bilmirem. Qara daş dogular, soyuq, men adda; Bir qadin hicqirib sacini yolar. Ayrilib gederem tabutum altda Dord ciyin goruser, dord urek vurar... Menim carpayimda sukut uyuyar, Artar bir sakini qebristanin da. Bir cicek kokunu sineme qoyar, Rengi leceklere kecer qanin da. Gelib bu ciceyi derenim olmaz, Bahar goyerdecek, qis solduracaq. Kicik bir tepede cicekler her yaz Yorulmus ciyninde qem qaldiracaq. Kocub gedeceyem dunyadan bir gun, Belke yuz il sonra,belke de sabah. Belke bir qu kimi çirginib bu gun Negme oxuyuram ölümden qabaq...

Теги других блогов: poetry death Nusret Kesemenli